Bank

Czy można wygrać z bankiem w sądzie?

////

Pozew z sądu. Nakaz sądowy wydany na rzecz banku. Czy można wygrać z bankiem sądzie? Otóż można i chcę Wam to pokazać na podstawie orzeczeń sądowych w sprawach z:

itd. , które były prowadzone przy moim współudziale.

Czy można wygrać z bankiem w sądzie?

Często kiedy dzwonicie lub piszecie pojawia się pytanie: „Po co prowadzić proces z bankiem? Czy idąc z bankiem do sądu nie narażam się na dodatkowe koszty i przegraną?”. Z bankiem można wygrać przed sądem, chociaż nie jest to łatwy proces. Zarzuty jakie składamy w sprzeciwach od nakazu zapłaty lub w odpowiedziach na pozew opierają się głównie na naruszeniach przez bank przepisów prawa bankowego. Pojawiają się zarzuty braku wymagalności roszczenia, braku jego udowodnienia czy udowodnienia jego wysokości. Wreszcie w umowach szukam klauzul abuzywnych, które w sposób znaczny mogą wpływać na wysokość zobowiązania.

Jak wygrać w sądzie z Alior Bankiem?

Ten bank często popełnia błędy proceduralne. Ma również problemy z udowodnieniem wysokości zobowiązania oraz jego wymagalności. Często wysyła do klientów wypowiedzenia umowy nie wzywając ich uprzednio do zapłaty. Czasami zdarza się, że do klientów trafiają wypowiedzenia nie spełniające wymagań jakie określone są w art. 75 C prawa bankowego.

Ponadto duża część umów bankowych Alior Banku, jakie do mnie trafiają zawiera horrendalne wynagrodzenia prowizyjne. Prowizje rzędu 80-90% wziętej pożyczki? Wygląda jak oferta parabanku? Niestety takie umowy podpisuje również Alior Bank. Spójrzcie na przykład.

umowa Alior bank 1024x499 - Czy można wygrać z bankiem w sądzie?

Klient otrzymał w sumie kwotę 57 808,69 zł do której doliczono mu 43 191,31‬ zł prowizji. Prowizja stanowiła prawie 75% pierwotnej kwoty kredytu! Nic więcej dodawać nie trzeba.

Nest Bank – czy można wygrać z bankiem w sądzie ?

Nest Bank to następny na liście przeciwnik procesowy, z którym można wygrać w sądzie. W walce z Nest Bankiem musisz oprzeć się na abuzywości klauzul i „dziurawych procedurach” banku.

Sprawą należy zająć się na jak najwcześniejszym etapie. Najlepiej w momencie, kiedy pojawią się pierwsze problemy ze spłatą. Wówczas stosując się do moich rad znacząco zwiększysz szanse na zwycięstwo.

PKO BP i szanse na wygraną w sądzie

Bank PKO BP ma duże problemy z dochodzeniem wierzytelności wynikających z ROR, limitów na koncie, kart kredytowych. Często prawnicy banku nie są w stanie udowodnić wysokości zobowiązania również w kredytach gotówkowych, a nawet w hipotecznych. Zdarzało się również, że dochodzone przez bank długi były już przedawnione. Poniżej prezentuję klika wyroków dla przykładu:

PEKAO S.A. i Twoje szanse na wygraną w procesie

PEKAO S.A. przejmował i był sprzedany. Podczas tych przejęć i sprzedaży narobiło się sporo bałaganu, którego ofiarą czasem padają klienci. Pamiętam sprawę z zeszłego roku, gdzie bank pozwał nasza klientkę o 30 000 zł. Z naszych ustaleń wynikało, że klientka dług już spłaciła, więc skąd pozew? Pierwotne zadłużenie pochodziło z 2004 roku i opiewało na kwotę 18 000 zł. Klientka spłaciła u komornika, który prowadził egzekucję na podstawie BTE ponad 30 000 zł, po czym bank ją pozwał o kolejne 30 000 zł. Wszystko przez błąd w BTE i gdyby nie szybkie działanie klientki, które doprowadziło do złożenia przez nas odwołania w terminie 14 dni od odebrania korespondencji z sądu, bank ponownie dochodziłby 30 000 zł + odsetki i opłat komornicze. Tą ciekawą sprawę postaram się opisać w osobnym wpisie.

Morał tej historii jest taki: Banki popełnią błędy, nie są nieomylne, co więcej mylą się dość często. Dlaczego? Bo nikt ich wcześniej nie sprawdzał!

Ja mówię sprawdzam!

Potrzebujesz pomocy w Twojej sprawie napisz do mnie. Dane do kontaktu znajdziesz tutaj!

Czy da się wygrać w sądzie z Getin Noble Bank

W sprawach z Getin Noble Bank przeważnie dysponujemy pełnym arsenałem zarzutów. W kredytach często występowały bardzo duże prowizje, opłaty dodatkowe, ubezpieczenia. Duża część wystawianych do 2015 roku BTE zawierała błędy i można je skutecznie podważać w sądzie.

Ponadto wierzytelności hipoteczne często były sprzedawane do FIZ-ów (np. Debtor czy ANETO), a to daje nam dodatkową broń do już i tak pokaźnego arsenału.

mBank w sądzie – czy warto podjąć obronę?

mBank należy do jedynych z najtrudniejszych przeciwników sądowych. Dobrze przygotowane procedury, sprawność działania i niemiecka precyzja (obecnie właścicielem jest jeszcze Comerzbank). Jednak nawet z takim przeciwnikiem warto stanąć w szranki. Poniżej przykład, że z mBankiem również można wygrać:

Jak wygrać z bankiem w sądzie – Santander

Santander przeszedł wiele połączeń i „wchłonął” różne banki. Fakt ten sprawia, że w strukturach Santander Consumer Banku oraz Santander Bank Polska mamy do czynienia z różnymi procedurami, wzorami dokumentów i sposobami dochodzenia wierzytelności. Proces sądowy nie lubi chaosu i sprawia, że z Santanderem można wygrać w sądowej batalii.

Bank BNP Paribas Bank Polska – czy można wygrać z nim w sądzie?

Odpowiedź brzmi tak. Jeżeli dotarłeś do tego miejsca na pewno nasuwa Ci się konkluzja, że można wygrać praktycznie z każdym bankiem i nie jest to kwestia szczęścia, a odpowiedniego przygotowania oraz wiedzy. Banki popełniają błędy, pozywają swoich klientów o zawyżone, nieistniejące lub niewymagalne długi. Proces sądowy ma na celu weryfikację tych niedociągnięć. Sąd często nie działa z urzędu. W praktyce, jeśli pozwany nie podniesie zarzutów roszczenie banku będzie uwzględnione. Dlatego warto podjąć rękawicę aby przy tej okazji sprawdzić czy roszczenie banku nie jest zawyżone albo w ogóle niezasadne… drugiej szansy nie będzie.

Chcesz się ze mną skontaktować, napisz tutaj!

mBank pozywa – jak wygrać w sądzie z bankiem?

//

Pisma z banku czy urzędów raczej nie należą do przyjemnych do odebrania. Najpewniej zamiast o spadku po zmarłym wujku-milionerze czy życzeń urodzinowych spadnie na nas jakieś zobowiązanie. A to nieopłacony podatek, a to nieuregulowany dług. Wyobraźmy sobie hipotetyczną sytuację, w której bank pozywa nas o właśnie taki nieuregulowany dług – czy sytuacja jest już wtedy beznadziejna? Czy można wygrać z bankiem w sądzie? Jak to zatem zrobić?

Banki zwykle są znacznie bardziej uporządkowane i lepiej przygotowane do prowadzenia swoich spraw niż parabanki czy wszelkiej maści fundusze, ale nie zawsze. Często same mimo milionowej klienteli popełniają błędy, które umożliwiają dłużnikowi skuteczną obronę.

Masz to jak w banku – przysłowie, które straciło na aktualności

Banki nie funkcjonują już w ogóle jak szwajcarskie zegarki, co dobrze pokazują przysyłane przez banki pozwy. Często zamiast profesjonalnego radcy czy adwokata, przygotowuje je pracownik banku. Co ciekawe często w takim powództwie są braki. Kilkukrotnie zdarzyła się nawet sytuacja, w której bank nie dołączył do pozwu umowy, którą z klientem podpisał. Pojawiają się tu dwa problemy – z jednej strony Sądy raczej bankom wierzą, z drugiej te już dawno przestały być święte.

Co więcej, nawet jeżeli dług nie zostanie prawidłowo wyliczony, ani udowodniony co do wysokości, istnienia i wymagalności, Sąd może wydać niekorzystny dla nas wyrok. O ile będziemy pasywni – bo najgorsze co możemy zrobić, to milczenie.

Ciężar dowodu – co oznacza i co nam daje?

Jedną z bardzo podstawowych i najważniejszych zasad prawa cywilnego jest zasada ciężaru dowodu, którą wyraża art. 6 Kodeksu cywilnego:

Art. 6. Ciężar  udowodnienia  faktu  spoczywa  na  osobie,  która  z faktu  tego wywodzi skutki prawne.

Co to oznacza? Bank musi udowodnić wszystko po kolei, stworzyć spójny ciąg przyczynowo skutkowy, który doprowadził do tego, że jego żądanie jest wymagalne i uzasadnione. Tak więc od początku – że podpisaliśmy z nim umowę, że umowę tę prawidłowo wykonał, że sama umowa była prawidłowa, że my się z niej nie wywiązaliśmy, bank wezwał nas do zapłaty i próby ugodowej, aż nie pozostała mu inna możliwość niż pozew Sądowy.

mBank wyrok - mBank pozywa – jak wygrać w sądzie z bankiem?

Co i jak musi udowodnić bank?

Nie jest więc tak, że bank po prostu w pozwie napisze, że jesteśmy mu winni pięć milionów, a Sąd bez zbędnych pytań te pięć milionów zasądzi. Co obowiązkowo musi być załączone do pozwu i powinno znaleźć się wśród załączników? Po pierwsze umowa – oryginał albo uwierzytelniona kopia umowy. Co oczywiste powinna być ona kompletna i podpisana. Jeżeli któregokolwiek z tych elementów brakuje, to możemy podnieść, że bank nie wykazał tak naprawdę, że jesteśmy mu cokolwiek winni.

Argument ten często sprawdza się w przypadku umów zawieranych na odległość. Nie wystarczy, że bank wskaże jakiś niepodpisany świstek papieru i stwierdzi, że takiej treści wiązała nas z nim umowa. Ani przelew weryfikacyjny, ani rozmowa telefoniczna nie będą dowodem na zaakceptowanie takich warunków, o ile bank nie udowodni, że były identyczne w dniu zawarcia umowy. Jest to bardzo trudne, tym bardziej jeżeli takich umów przewija się tam codziennie setki.

Jak bank powinien udowodnić wykonanie umowy?

No dobrze, mamy kompletną, podpisaną umowę. To jeszcze nie oznacza, że została prawidłowo wykonana przez strony. Najprawdopodobniej bank będzie zarzucał nam, że nie wykonywaliśmy jej prawidłowo. Pytanie tylko czy sam wykazał, że z jego strony odbyło się to prawidłowo. Oznacza to, że powinien jasno pokazać, że cała kwota którą miał nam wypłacić, została nam wypłacona. Niby oczywista rzecz, a banki czasem o tym zapominają.

Kolejnym aspektem są umowy ubezpieczenia – jeżeli nasz kredyt został ubezpieczony, to powinniśmy wnieść również o przedstawienie stosownej umowy, jaką bank zawarł z ubezpieczeniem, a także domagać się zwrotu takiej części ubezpieczenia, o ile skrócił się czas jego obowiązywania zgodnie z art. 813 § 1.

mBank postanowienie - mBank pozywa – jak wygrać w sądzie z bankiem?

W bankach ewidentnie mają problemy z liczeniem

Czytamy pozew i widzimy, że kwoty się nie zgadzają? Nie wiemy skąd bank je wziął, ot po prostu napisał, że tyle i tyle z takich tytułów musimy mu oddać? Błąd. Bank powinien udowodnić swoje roszczenie co do grosza, przedstawiając stosowne wyliczenia. Jeżeli przez przykładowo rok spłacaliśmy pożyczkę, która była na dwa lata, a potem przez problemy finansowe przestaliśmy, to do pozwu bank powinien przedstawić stosowne tabele:

-W jakim stopniu raty były spłacane na poczet kapitału, a w jakim na poczet odsetek?

-Jakie było oprocentowanie w danym miesiącu i jaka podstawa podlegała temu oprocentowaniu?

Co ciekawe niezwykle rzadko zdarza się, że bank faktycznie pokazuje te dane. Oczywiście, pewnie byłoby to czasochłonne, jednakże to oni są profesjonalnym podmiotem zajmującym się finansami, nie my. Dodatkowo to oni domagają się od nas pieniędzy – powinni więc wiedzieć ile, co do grosza i co do grosza tę kwotę wykazać.

Skuteczne wypowiedzenie umowy i jak je wykazać

Bank nie może ot tak wypowiedzieć nam umowy kredytu. Wypowiedzenie musi być poprzedzone wezwaniem opisanym w art. 75c ust. 1-2 Prawa Bankowego. W wezwaniu tym instytucja powinna wskazać termin na uregulowanie zadłużenia, nie może on być krótszy niż 14 dni. Dopiero gdy to wezwanie okaże się bezskuteczne, bank ma prawo wypowiedzieć nam umowę osobnym pismem. Jest to ciąg przyczynowo skutkowy – jeżeli bank nie udowodni, że doręczono nam wezwanie, to nie może wypowiedzieć umowy, nawet jeżeli takie wypowiedzenie nam doręczono.

No właśnie – doręczono. Nie chodzi o sporządzenie takiego dokumentu, ani też o jego nadanie. Jeżeli bank zaprezentuje jako dowód kopię samego wypowiedzenia, albo sam dowód nadania, dowodzi tylko tego, że taki dokument sporządził i nadał – nie, że fizycznie go otrzymaliśmy.

Co oznacza brak wypowiedzenia umowy lub brak wezwania banku?

Jeżeli bank nie przedstawił dowodu doręczenia nam któregoś z wyżej wymienionych dokumentów, lub po prostu go nie doręczył, oznacza to, że wierzytelność jest niewymagalna. Co to oznacza? Że bank nie miał prawa dochodzić całości długu przed Sądem, a jedynie tych rat, które powinniśmy spłacić do tej pory. Zmienia to bardzo dużo w toku sprawy, bowiem może się okazać, że zamiast kilkuset tysięcy złotych, wyrok zapadnie zaledwie na kilak ostatnich rat, których nie daliśmy rady spłacić.

W tym kontekście warto wskazać, że zgodnie z utartym poglądem doktryny wypowiedzenie nie może być warunkowe. Stanowisko takie przyjął np. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 29 kwietnia 2009 r. w sprawie o sygn. akt II CSK 614/08. Takie wypowiedzenie należy uznać za bezwzględnie nieważne, a co za tym idzie wierzytelność za niewymagalną.

Składałem wniosek o restrukturyzację, a bank wypowiedział umowę!

Należy z całą mocą podkreślić, że zgodnie z art. 75 c ust. 5 Prawa bankowego Bank, w przypadku odrzucenia wniosku kredytobiorcy o restrukturyzację zadłużenia, przekazuje kredytobiorcy bez zbędnej zwłoki, szczegółowe wyjaśnienia, w formie pisemnej, dotyczące przyczyny odrzucenia wniosku o restrukturyzację.

Natomiast zgodnie ze Stanowiskiem Rady Prawa Bankowego przy Związku Banków Polskich dotyczącego wybranych zagadnień problemowych na tle art. 75 c Prawa bankowego : „(…) zasadnym jest, wziąwszy pod uwagę wykładnię celowościową, przyjęcie, że złożenie wniosku o restrukturyzację zadłużenia skutkuje do czasu zakończenia rozpatrywania wniosku, niemożnością wypowiedzenia przez bank umowy kredytu ora obniżenia przyznanej kwoty kredytu”. Oznacza to, że jeżeli złożyliśmy taki wniosek, który nie został rozpatrzony, umowa również nie została nam skutecznie wypowiedziana.

Błędy banków skutkują przegranymi sprawami

Przez niedopełnienie formalności, nieskuteczne dowodzenie, nieprzedstawienie dowodów bądź też brak obliczeń i zbyt słabe uzasadnienie, banki niejednokrotnie przegrywają całe sprawy przed Sądem. Nawet jeżeli wydaje nam się, że sprawa jest ewidentna, należy mieć na względzie to, że czego my nie widzimy, może dostrzec wprawne oko doświadczonego prawnika czy finansisty. Zresztą banki, to profesjonalne podmioty, od których powinniśmy wymagać więcej jeżeli chodzi o precyzję, dokładność i rzetelność. Jeżeli tak często nie potrafią dowieść, że jesteśmy winni im pieniądze, to same są sobie winne. Nieznajomość prawa szkodzi – nie tylko nam, ale także innym. Banki takich błędów dopuszczają się, bo konsumenci nie znają swoich praw i nie potrafią skutecznie się bronić – i należy to zmienić.

Santander Bank nie chce podpisać ugody i przegrywa

/

Dziś na blogu historia oparta na prawdziwych wydarzeniach. Problem z jakim zetknął się bohater tego artykułu dotyka dziesiątek tysięcy Polaków rocznie. Santander Bank nie chce podpisać ugody czy restrukturyzacji i składa pozew w sądzie. Z opłakanym skutkiem.

Ze względu na ochronę danych osobowych, zmienię jedynie imię faktycznie pozwanego mężczyzny – niech na potrzeby historii będzie się nazywał Zbigniew. Pan Zbigniew miał chwilowe problemy z płatnością rat, wynikłe z utraty przez niego pracy. Nie zapłacił faktycznie dwóch rat, co uprawniało (teoretycznie) bank do wypowiedzenia umowy, jednak po znalezieniu nowej pracy chciał renegocjować umowę z bankiem, w celu rozłożenia zaległości i ponownego wrócenia do regularnych spłat. Bank jednak negocjować nie chciał – postanowił sprawę skierować do Sądu.

Santander Bank nie chce podpisać ugody i składa pozew

Bank mimo że trafił na osobę, która faktycznie miała przejściowe i bardzo uzasadnione trudności, nie chciał negocjować. To pierwszy błąd banku. Jeżeli ktoś ma problem żeby spłacić kilka tysięcy złotych zaległych rat, tym bardziej nie da rady spłacić kilkudziesięciu tysięcy na raz. Trudno powiedzieć co kierowało bankiem, który był tak nieprzychylny klientowi, ale stało się, zamiast ugody, bank otrzymał wyrok – w całości niekorzystny dla siebie. Pan Zbigniew postanowił przeciwstawić się bankowi w sądzie, a raty spłacać według pierwotnego harmonogramu.

wyrok Santander - Santander Bank  nie chce podpisać ugody i przegrywa

Na rzecz banku nie tylko nie zasądzono ani złotówki, ale dodatkowo musiał on pokryć koszty postępowania. Jak do tego doszło? Bank poległ na procedurach oraz własnej niedokładności. W innym artykule szeroko omawiałem jak wygrać z bankiem i na co zwracać szczególną uwagę – zainteresowanych odsyłam do jego lektury.

Doręczenie to nie to samo co wysłanie

W tej sytuacji bank popełnił jeden z najpoważniejszych błędów. W pierwszej kolejności nie udowodnił doręczenia wezwania do zapłaty, które jest jednym z wymogów, aby mógł skutecznie wypowiedzieć konsumentowi umowę. Po drugie nie udowodnił też doręczenia samego wypowiedzenia. Tym samym sprawę przegrał, faktycznie w oparciu o dwie drobnostki. Mimo to, bank zapierał się, że dostarczył oba dokumenty panu Zbigniewowi, ba, prezentował na to dowody – jakie?

W pierwszej kolejności były to wydruki z systemu elektronicznego śledzenia przesyłek, dowody nadania przesyłek i sama treść wezwań i wypowiedzenia. Trzy rzeczy, które jednak nie dowodzą tego, co bank dowieść powinien. Wynika z nich bez wątpliwości jedynie to, że bank sporządził takie dokumenty i je wysłał. Nie było natomiast cienia dowodu, by pan Zbigniew kiedykolwiek takie dokumenty otrzymał.

To, że coś jest prawdopodobne, nie znaczy że jest udowodnione

Zgodnie z ogólną zasadą prawa cywilnego, ciężar dowodzenia spoczywa na tym, kto z danego faktu wywodzi skutki prawne. Oznacza to, że bank nie może uprawdopodobnić faktów, na podstawie których dochodzi od nas jakichś należności. Ogół zebranych dowodów i prezentowanych twierdzeń musi tworzyć spójny ciąg przyczynowo skutkowy, na końcu którego nie będzie już żadnych wątpliwości.

W świetle prezentowanych dowodów nie było natomiast pewności co do tego, czy pan Zbigniew takie wezwania i wypowiedzenie umowy otrzymał. Tymczasem bank powinien usunąć wszelkie takie wątpliwości – nie może po prostu uprawdopodobnić roszczenia, to musi być całkowita pewność.

Jaki morał powinny wyciągnąć banki z tej historii?

Pozostaje nadzieja, że ta historia odbije się głośnym echem wśród banków. Czasem rozwiązanie, które wydaje się najprostsze, czyli dochodzenie roszczeń na drodze sądowej, wcale nie jest tym najlepszym. Przy bardziej ludzkim podejściu do klienta najpewniej pan Zbigniew po prostu spłaciłby swoje zobowiązanie na podstawie nowo podpisanej ugody. Tak, bank przegrał proces i został dodatkowo obciążony kosztami postępowania. Prócz pieniędzy bank stracił jeszcze jedną ważną rzecz, a mianowicie wizerunek.

Pan Zbigniew dalej spłaca raty zgodnie z pierwotnym harmonogramem.

Dla konsumentów natomiast jest to lekcja, że zawsze jest możliwość obrony i nigdy nie jesteśmy od razu na straconej pozycji. Warto znać i walczyć o swoje prawa.

Pamiętaj, jeżeli masz problem z dogadaniem się lub zostałeś pozwany przez Santander lub inny bank, możesz skorzystać z mojej pomocy. Napisz do mnie na [email protected] lub za pomocą formularza kontaktowego

Nest Bank przegrywa w sądzie. W I i II instancji

//

W marcu 2018 roku zgłosił się do mnie Pan Piotr na którego spadł jak grom z jasnego nieba nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym z Sądu Rejonowego z Kalisza na kwotę ponad 42 000 zł. Powodem był Nest Bank. Nerwy i niedowierzanie bo kwota do zapłaty nie wiadomo skąd. Już w pierwszej naszej rozmowie pojawiło się pytanie: „Czy można wygrać z Nest Bankiem w sądzie?”. Otóż można. Nikt nie może wymagać od Ciebie zapłaty fikcyjnej i wyimaginowanej kwoty i dotyczy to również banku!

Najpierw był nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym z weksla

Otrzymanie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym ( z weksla) rodzi na wstępie pewne problemy. Mianowicie od takiego nakazu składamy zarzuty, które trzeba opłacić. Opłata wynosi 3,75% kwoty roszenia. W tym wypadku 1600 zł. Kwota nieduża, jednak nie dla kogoś kto właśnie boryka się z problemami finansowymi. W tym wypadku zdecydowaliśmy się na zwolnienie klienta od kosztów procesu. Złożyliśmy oświadczenie majątkowe na podstawie, którego sąd zwolnił Pana Piotra z kosztów sądowych.

Składamy zarzuty od nakazu zapłaty

Złożyliśmy szereg zarzutów od nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym. Między innymi:

  • przedawnienie roszczenia wekslowego;
  • wypełnienie weksla gwarancyjnego niezgodnie z łączącym strony porozumieniem

Po tym Nest Bank w odpowiedzi na nasze pismo przesyła umowę i wyliczenia kwoty zobowiązania. Wnosimy dodatkowe zarzuty. Tym razem:

  • Brak wymagalności roszczenia wekslowego
  • Brak legitymacji czynnej po stronie powodowej
  • Wypełnienie weksla niezgodnie z deklaracją wekslową
  • Brak wykazania wysokości roszczenia

W toku procesu kiluktornie wymieniamy się korespondencją z powodem.

Wyrok Sądu Rejonowego w Kaliszu w sprawie powództwa Nest Bank

W końcu 6 listopada 2018 roku zapada korzystny dla Pana Piotra wyrok. Sąd uchyla nakaz zapłaty, oddala powództwo oraz zasądza od banku koszty procesu w kwocie 3617 zł

Wyrok I instancji Nest Bank - Nest Bank przegrywa w sądzie. W I i II instancji
Wyrok I instancji Nest Bank

Nest Bank wnosi apelację

Jednakże Bank na wyrok Sądu Rejonowego w Kaliszu wnosi apelację. Ostatecznie Sąd Okręgowy w Kaliszu dnia 26 czerwca 2019 roku oddala apelację Nest Banku formułując miażdżące uzasadnienie. Czytamy w nim:

Powód przedkładając umowę z dnia 27 czerwca 2012 r. nie przedstawił jej harmonogramu spłat, ani też wypowiedzenia umowy, nie przedstawił również dokumentu wskazującego rozliczenie sposobu wpłat dokonanych przez pozwanego. Zdaniem Sądu Okręgowego strona powodowa przedstawionymi dowodami nie wykazała w toku postępowania jaka jest wysokość zadłużenia pożyczkobiorcy z tytułu umowy kredytu, którego spłatę zabezpieczono wekslem. Na stronie powodowej spoczywał ciężar udowodnienia faktu, że wierzytelność istnieje, jest wymagalna, a ponadto i przede wszystkim w realiach tej sprawy, że istnieje co do dochodzonej pozwem wysokości na dzień wydania wyroku.

Pełną treść uzasadnienia udostępniam tutaj: Wygrana z Nest Bank uzasadnienie wyroku II instancji

Nest wyrok - Nest Bank przegrywa w sądzie. W I i II instancji
Nest Bank wyrok Kalisz

Często w sporach z bankiem racja stoi po stronie klienta. Ten i wiele innych przykładów pokazują, że da się wygrać z bankiem w sądzie.

Jeżeli potrzebujesz pomocy, chcesz abym przeanalizował Twoją sytuację, masz proces z bankiem napisz na [email protected] lub poprzez kontakt

Wygrana z Nest Bank uzasadnienie wyroku II instancji

//

Wyrokiem z dnia 7 listopada 2018 r. Sąd Rejonowy w Kaliszu w sprawie z powództwa Nest Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w Warszawie przeciwko pozwanemu P. o zapłatę uchylił nakaz zapłaty Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 14 marca 2018 r. sygn. akt I Nc X/18 i oddalił powództwo w całości oraz zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 3.617 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Stan faktyczny sprawy z Nest Bank

Rozstrzygnięcie swoje sąd pierwszej instancji oparł na następujących ustaleniach: w dniu 27 czerwca 2012 r. w Kaliszu pomiędzy FM Bank S.A. (poprzednik prawny powoda) a pozwanym zawarta została umowa o FM Kredyt Ekspresowy KPE /X na mocy której pozwanemu udzielono pożyczki w kwocie 57 750 zł zawartej na okres do dnia 3 lipca 2017 r. Zobowiązanie poza należnością główną obejmowało opłatę przygotowawczą w wysokości 2.750 zł. Zwrot miał nastąpić w 60 miesięcznych ratach po 1591,82 zł każda z nich. W § 1 pkt 2.9 ustanowione zostały formy zabezpieczenia kredytu: poręczenie portfelowe JEREMIE i weksel in blanco wystawiony przez kredytobiorcę. Sposób dochodzenia roszczeń z weksla został wskazany w deklaracji wekslowej i w treści dokumentu „Procedura windykacyjna” pomiędzy FM Bank SA a BGK w Warszawie.

Pozwany z tytułu kontraktu dokonał na rzecz powoda wpłat w łącznej wysokości 6.376,86 zł od 3 sierpnia 2012 r. do 16 listopada 2012 r. Na rachunek powoda wpłynęła w dniu 2 kwietnia 2014r. kwota 42.482,29 zł tytułem wypłaty poręczenia. Pismem z dnia 23 kwietnia 2014 r. w związku z niewykonaniem przez pozwanego zobowiązań wynikających z umowy kredytu nr KPE/X zawiadomiono pozwanego o przystąpieniu do uzupełnienia weksla własnego zgodnie z treścią deklaracji wekslowej. Sumę wekslową, odpowiadającą części zadłużenia z tytułu zaciągniętego zobowiązania wskazano na kwotę 42.981,60 zł a termin płatności na dzień 7 maja 2014r. Jednocześnie wskazano, że zadłużenie wynosi 71.514,25 zł. Bank Gospodarstwa Krajowego wypełnił weksel na kwotę 42.981,60 zł, płatną do dnia 5 maja 2014 r. Jako datę jego wystawienia wskazano 27 czerwca 2012 r.

Sąd I Instacji oddala powództwo Nest Banku w całości

Po dokonaniu powyższych ustaleń sad pierwszej instancji stwierdził, że w przedmiotowej sprawie możliwe jest podniesienie przez pozwanego zarzutów ze stosunku podstawowego co do ważności tego zobowiązania i jego wymagalności. Mając powyższe na względzie Sąd Rejonowy uznał, że powód nie dokonał skutecznego wypowiedzenia umowy pożyczki warunkującego możliwość skorzystania z zabezpieczenia w postaci weksla. Ponadto zdaniem 1 sądu pierwszej instancji powód nie udowodnił zasadności samego roszczenia i jego wysokości oraz daty wymagalności roszczenia.

Apelacja Nest Banku

Apelację od powyższego orzeczenia wniósł powód, zaskarżając wyrok w całości. Zaskarżonemu orzeczeniu skarżący zarzucił naruszenie:

1. art. 6 k.c. w zw. z art. 232 zd. 1 k.p.c. poprzez błędne uznanie, że powód nie wywiązał się z obowiązku udowodnienia faktów, z których wywodzi określone skutki prawne, podczas gdy powód przedłożył szereg dowodów z dokumentów świadczących o zasadności i wymagalności roszczenia zarówno co do zasady jak i co do wysokości;

2. błąd w ustaleniach faktycznych polegający na uznaniu, że powód nie udowodnił rozwiązania umowy kredytu przez wypowiedzenie, podczas gdy dowód taki nie był konieczny jako, że umowa kredytu zawarta na czas określony, zakończyła swój bieg przed dniem wniesienia pozwu;

3. art. 233 § 1 k.p.c. poprzez przekroczenie granicy swobodnej oceny dowodów polegającego na wyprowadzeniu z całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego wniosków sprzecznych z doświadczeniem życiowym oraz z zasadami logiki, co w konsekwencji doprowadziło do błędnego przyjęcia, iż powód nie udowodnił powództwa w zakresie kwoty 42.981,60 zł, mimo iż zasadność roszczenia powoda w zakresie ww. kwoty wynika wprost z przedstawionych przez powoda dowodów, a Sąd I instancji bazując na zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym winien uwzględnić powództwo w całości;

4. art. 10 ustawy prawo wekslowe w zw. z art. 6 k.c. przez jego nieprawidłowe zastosowanie poprzez uznanie, że z okoliczności iż weksel w sprawie był wekslem in blanco i w związku z tym dopuszczalne jest podnoszenie względem posiadacza weksla zarzutu uzupełnienia weksla niezgodnie z porozumieniem wekslowym, wynika że to na powodzie ciąży ciężar dowodu że okoliczność taka w sprawie nie nastąpiła, a w konsekwencji, że to powód nie udowodnił okoliczności którym zaprzeczył pozwany;

5. błąd w ustaleniach faktycznych polegający na uznaniu, że wypełnienie weksla nastąpiło niezgodnie z porozumieniem wekslowym, ponieważ pozwany nie został skutecznie zawiadomiony o uzupełnieniu weksla podczas, gdy zawiadomienie o wykupie weksla po pierwsze z definicji następuje po uzupełnienia weksla a po drugie nie ma wpływu na ważność zobowiązania wekslowego a wpływa jedynie na okoliczność pozostawania przez dłużnika wekslowego w zwłoce. Mając powyższe na uwadze skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 42.981,60 zł wraz z odsetkami 2 ustawowymi za opóźnienie od dnia 6 maja 2014 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania za obie instancje w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W odpowiedzi na apelacje pozwany wniósł o oddalenie apelacji w całości oraz o zasądzenie od strony powodowej na rzecz strony pozwanej kosztów procesu za postępowanie apelacyjne.

Mając powyższe na uwadze skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 42.981,60 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 6 maja 2014 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania za obie instancje w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W odpowiedzi na apelację pozwany wniósł o oddalenie apelacji w całości oraz o zasądzenie od strony powodowej na rzecz strony pozwanej kosztów procesu za postępowanie apelacyjne.

Sąd Okręgowy zważył co następuje

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie. Zwrócić należy uwagę, że zobowiązanie, na które powoływała się strona powodowa wynikało z weksla in blanco mającego charakter gwarancyjny, zabezpieczający wierzytelność wynikającą ze stosunku podstawowego tj. z zawartej pomiędzy stronami umowy kredytowej z 27 czerwca 2012 r. Wskazuje na to deklaracja wekslowa, która wprost określa stosunek objęty zabezpieczeniem wekslowym. Weksel ten został zatem wręczony na zabezpieczenie wierzytelności związanej z umową pożyczki. Zgodnie z art. 10 prawa wekslowego jeżeli weksel, niezupełny w chwili wystawienia, uzupełniony został niezgodnie z zawartym porozumieniem, nie można wobec posiadacza zasłaniać się zarzutem, że nie zastosowano się do tego porozumienia, chyba że posiadacz nabył weksel w złej wierze lub przy nabyciu dopuścił się rażącego niedbalstwa. W okolicznościach niniejszej sprawy, mimo iż weksel został puszczony w obieg sąd miał prawo badać stosunek podstawowy ponieważ nabywca weksla działał w złej wierze. Z uwagi na powiązania z posiadaczem weksla doskonale znał warunki jego wypełnienia, które zgodnie z porozumieniem wekslowym nie zostały spełnione.

Weksle i deklaracja wekslowa Nest Bank

W realiach sprawy Sąd Rejonowy był uprawniony do przeniesienia sporu z płaszczyzny stosunku prawa wekslowego na ogólną płaszczyznę stosunku prawa cywilnego. W szczególności, że pozwany na okoliczność prawidłowego wypełnienia weksla przedłożył deklarację wekslową, z której wynikało, że wszystkie istotne kwestie związane z wypełnieniem weksla (oznaczenie sumy wekslowej, zobowiązanie do wypełnienia weksla) nie zostały określone wprost, zostały określone z powołaniem się na umowę źródłową. Umowa pożyczki w sprawie była więc nie tylko źródłem łączącego strony stosunku kauzalnego, ale także integralną częścią porozumienia wekslowego (umowy stron), którego zawarcie towarzyszyło wręczeniu przez pozwanego weksla in blanco. Z deklaracji wekslowej wynikało, że suma wekslowa na jaką został wypełniony weksel powinna odpowiadać zadłużeniu pozwanego. W takiej sytuacji w sprawie decydujące znaczenie należało przypisać treści stosunku podstawowego, który powinien rozstrzygać o tym, czy i w jakim zakresie istnieje po stronie dłużnika zobowiązanie wekslowe, zaciągnięte wobec wierzyciela w celu zabezpieczenia wierzytelności cywilnej.

Powiązanie przez strony upoważnienia do uzupełnienia weksla in blanco z istnieniem i treścią zobowiązania podlegającego zabezpieczeniu (stosunku podstawowego względem roszczenia wekslowego) powoduje, że wekslobiorca w zasadzie nie może na podstawie prawa wekslowego uzyskać wobec wystawców weksla własnego więcej praw niż mu przysługuje w ramach stosunku, z którego wynika podlegająca zabezpieczeniu wierzytelność, czyli w ramach tzw. stosunku podstawowego (por. uchwała połączonych I.: Izby Cywilnej oraz Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z dnia 24 kwietnia 1972 r. III PZP 17/70 OSNCP 1973/5 poz. 72 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 września 2010 r. I CSK 641/2009 OSNC 2011/B poz. 35). Ze względu na treść art. 6 k.c., do osoby wnoszącej pozew należy wykazanie faktów pozytywnych, stanowiących podstawę powództwa, gdyż z faktów tych wywodzi ona swoje prawo (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 1996 r., I CKU 45/96, OSNC 1997/6-7/76).

Nest Bank był zobowiązany udowodnić zasadność roszczenia jak i jego wysokość

W sprawie o świadczenie pieniężne – a zatem i w przedmiotowym procesie – powód jest zobowiązany udowodnić zarówno zasadę roszczenia, jak i jego wysokość. Strona powodowa jest zwolniona od przeprowadzania dowodów jedynie w wypadkach przewidzianych w przepisach postępowania, tj. w art. 228 – 231 k.p.c. i w art. 234 k.p.c. (por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2004 r., IV CK 215/04, LEX nr 284219; uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2004 r., IV CK 220/04, LEX nr 197659). Dopiero zatem w razie przedstawienia przez stronę powodową konkretnych dowodów na okoliczność istnienia i wysokości wierzytelności, pozwany może zgłosić własne dowody w celu obalenia twierdzeń powoda. Wówczas bowiem konkretyzuje się w stosunku do pozwanego ciężar dowodu wynikający z treści przepisu art. 6 k.c., którego procesowym 4 odpowiednikiem jest art. 232 k.p.c. Tym samym powód powinien przedstawić już wraz z pozwem dowody wskazujące na zasadność i wysokość dochodzonej należności, umożliwiając pozwanemu oraz sądowi ich weryfikację i odniesienie się do nich stosownie do stanu sprawy, czego strona powodowa nie uczyniła z wiadomych tylko sobie przyczyny. Z deklaracji wekslowej wynika, że bank ma prawo wypełnić weksel w każdym czasie w przypadku niedotrzymania umownych terminów spłaty, na sumę odpowiadającemu zadłużeniu.

Nest Bank nie udowodnił wysokości ani wymagalności roszczenia

Powód przedkładając umowę z dnia 27 czerwca 2012 r. nie przedstawił jej harmonogramu spłat, ani też wypowiedzenia umowy, nie przedstawił również dokumentu wskazującego rozliczenie sposobu wpłat dokonanych przez pozwanego. Zdaniem Sądu Okręgowego strona powodowa przedstawionymi dowodami nie wykazała w toku postępowania jaka jest wysokość zadłużenia pożyczkobiorcy z tytułu umowy kredytu, którego spłatę zabezpieczono wekslem. Na stronie powodowej spoczywał ciężar udowodnienia faktu, że wierzytelność istnieje, jest wymagalna, a ponadto i przede wszystkim w realiach tej sprawy, że istnieje co do dochodzonej pozwem wysokości na dzień wydania wyroku.

Apelacja Nest Banku zostaje oddalona

Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 385 k.p.c. Sąd Okręgowy orzekł jak w punkcie 1 sentencji. O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. SSO

Jeżeli potrzebujesz pomocy, chcesz abym przeanalizował Twoją sytuację, masz proces z bankiem napisz na [email protected] lub poprzez kontakt

Rzecznik Praw Obywatelskich wspiera konsumentów w sprawie zwrotów prowizji

//

Rzecznik Praw Obywatelskich, Adam Bodnar, zgłosił swój udział w postępowaniu przed Sądem Najwyższym, w sprawie o zwrot części prowizji przez bank, z tytułu wcześniej spłaconego kredytu. To kolejna instytucja, która wspiera konsumentów w sporze z bankami!

Po Rzeczniku Finansowym, Urzędzie Ochrony Konkurencji i Konsumenta a także Rzeczniku Generalnym przy Trybunale Sprawiedliwości Unii Europejskiej sprawą zwrotów prowizji zainteresował się Rzecznik Praw Obywatelskich. Postanowił on włączyć się do sprawy, która wpłynęła do Sądu Najwyższego – Sąd Okręgowy w Warszawie przedstawił Sądowi Najwyższemu zagadnienie prawne do rozpatrzenia.

Zagadnienie prawne, które poruszyło wszystkich – wykładnia art. 49 u.k.k.

Przede wszystkim chodzi o art. 49 ust. 1 ustawy o kredycie konsumenckim z dnia 12 maja 2011 r. Zasadniczo zaczęło się od wspólnego stanowiska prezesa UOKiK i RF, którzy jednoznacznie stwierdzili, że niezgodna jest wykładnia banków, które zaliczają prowizję „na początku” kredytu, a przy wcześniejszej jego spłacie uchylają się od jej zwrotu. Przepis ze wspomnianego wyżej artykułu stanowi wyraźnie, że w przypadku wcześniejszej spłaty kredytu (która może powstać również w wyniku konsolidacji) konsumentowi przysługuje proporcjonalny zwrot całkowitego kosztu kredytu, nie tylko odsetek.

Banki tymczasem za Związkiem Banków Polskich argumentowały, że prowizja to koszt ponoszony na początku przez kredytobiorcę, w związku z czym przy wcześniejszej spłacie nie ma już czego zwracać. W sprzeczności jednak z tym twierdzeniem stały praktyki banku, które niejednokrotnie prowizję rozkładały na raty i kredytowały. Nie da się pogodzić takiej praktyki (która dodatkowo zwiększała zyski banków) z taką interpretacją powyższych przepisów.

Sąd Okręgowy nie wie, więc pyta Sądu Najwyższego

Sąd Okręgowy w przedmiotowej sprawie skierował zapytanie prawne do Sądu Najwyższego. Poprosił o wykładnię obowiązujących zakresów – czy rację mają konsumenci, czy może jednak banki? W przedmiotowej sprawie bank również argumentował, że prowizja jest wynagrodzeniem banku za czynności bankowe, pobieranym na początku, więc jako taka nie może podlegać zwrotowi.

A więc jak odniósł się do tych dwóch stanowisk RPO? Opowiedział się on za pierwszym, pro-konsumenckim poglądem. Zdaniem RPO tylko taka interpretacja efektywną i realną ochronę konsumentowi. Za taką interpretacją w opinii Rzecznika przemawia zarówno wykładnia językowa jak i funkcjonalna przedmiotowych przepisów. Zaznaczył on dodatkowo, że art. 49 jest skutkiem implementacji dyrektywy unijnej, której treść w oryginale jest znacznie bardziej konkretna i pozostawiająca mniej wątpliwości co do faktu, że przy wcześniejszej spłacie kredytu faktycznie obniżone powinny zostać wszelkie opłaty, prowizje i inne, pozaodsetkowe koszta kredytu – a nie tylko i wyłącznie odsetki.

Na kogo powołał się Rzecznik Praw Obywatelskich?

RPO w swoim uzasadnieniu przytoczył dodatkowo cenne i wartościowe pozycje z doktryny, a także wyroki Sądów, które już zastosowały się do przychylnej konsumentowi wykładni. Z pierwszej kategorii wymienił chociażby „Zasady wykładni prawa” L. Morawskiego i „Redukcja kosztów kredytu konsumenckiego a przedterminowa jego spłata w świetle art. 49 ustawy o kredycie konsumenckim” E. Rutkowskiej. Wynika z tego, że początkowo budzący liczne kontrowersje pogląd staje się coraz popularniejszy, a dodatkowo poparty coraz szerszą argumentacją – czy to instytucji, czy doktryny prawniczej czy praktyki sądów powszechnych.

Co zmieni wyrok Sądu Najwyższego, jeżeli będzie korzystny?

Przede wszystkim w Polsce obowiązuje system prawa stanowionego (tzw. Civil law) w odróżnieniu od modelu anglo-saskiego (common law). Systemy te różni w uproszczeniu to, że tam Sądy za pomocą precedensów mogą tworzyć prawo powszechnie obowiązujące – u nas nie. Jednakże wykładnia Sądu Najwyższego po pierwsze, będzie wiążąca w tej konkretnie sprawie, po drugie, będzie bardzo silnym argumentem. Mimo że orzeczenia SN nie są wiążące dla Sądów powszechnych w ogólności, najczęściej jednak ze względu na autorytet sędziów Sądu Najwyższego inne niespecjalnie starają się sprzeciwiać ich wykładni. Oznacza to, że korzystny wyrok SN byłby niezwykle silnym i przekonującym argumentem w innych, podobnych sprawach, chociaż nie argumentem definitywnie zamykającym całą dyskusję o zwrotach prowizji.

Jeżeli faktycznie za RPO, RF i UOKiK pójdzie również zgodna interpretacja SN, dotycząca tych przepisów, banki zostaną bardzo odosobnione w swoim poglądzie, a tym samym trudno będzie im skutecznie argumentować w podobnych sprawach w przyszłości. Z całą pewnością trend w doktrynie, orzecznictwie i poparciu instytucjonalnym jest bardzo korzystny dla konsumentów – co cieszy i daje duże nadzieje na przyszłość.

Zwrot prowizji z Alior Bank, czy jest możliwy?

///

Od niedawna konsumenci zaczęli pozywać banki o zwrot części pobranej przez bank prowizji. Jak ubiegać się o zwrot prowizji z Alior Banku? Jeżeli spłaciłeś wcześniej kredyt, skonsolidowałeś go, bądź przeniosłeś do innego banku? Powiem ci jak odzyskać Twoje pieniądze! Kluczowe znaczenie ma jednak fakt, że kredyt nie był hipoteczny ani na prowadzenie działalności gospodarczej – jednym słowem był to kredyt konsumencki. Dodatkowo umowa została podpisana po 18 grudnia 2011 roku.

Zwrot prowizji z Alior Bank

W takiej sytuacji znalazła się pani Alina z Wąbrzeźna. Wzięła ona wraz z mężem kredyt konsumencki w 2014 roku w Alior Banku, który docelowo miał być na dziesięć lat. Jednakże już po dwóch latach postanowili go spłacić – nie wykorzystali większości kwoty, a ich sytuacja znacznie się poprawiła. Niestety, bank ograniczył koszt kredytu jedynie o odsetki na kolejne lata – nie otrzymali oni proporcjonalnego zwrotu prowizji. W ich sytuacji naliczona prowizja była bardzo duża i stanowiła ponad 40% kwoty kredytu!

Sposób na odzyskanie pieniędzy Alior Banku

W 2017 roku natrafili na informację, że istnieje możliwość odzyskania części prowizji, proporcjonalnej do czasu, o który skrócił się czas trwania umowy. Nie wiedzieli jednak jak samodzielnie przygotować wymaganą dokumentację, ani tym bardziej jak sprawę poprowadzić przed Sądem. Postanowili oni sprzedać roszczenie o zwrot prowizji z Alior Banku za część jego wartości – gotówkę otrzymali już po 14 dniach i nie ponieśli żadnych kosztów, ani żadnego ryzyka. Tymczasem sprawa sądowa, która skończyła się co prawda sukcesem, ciągnęła się jeszcze ponad dwa lata!

Oczywiście jest to jeden ze sposobów odzyskania pieniędzy, a więcej możesz się dowiedzieć na Zwroty z Banku

Na jakiej podstawie można ubiegać się o zwrot prowizji?

W maju 2016 roku zostało wydane wspólne stanowiska Rzecznika Finansowego i Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumenta. Chociaż nie ma ono takiej mocy jak ustawa, wywołało niemałe poruszenie – zdaniem obu w/w instytucji, banki powinny zwracać odpowiadającą część prowizji, w przypadku przedwczesnej spłaty kredytu. Zdaniem UOKiK i RF wynika to wprost z przepisów ustawy o kredycie konsumencki, a konkretniej z treści art. 49:

„Art.  49  ust.  1.  W  przypadku  spłaty  całości  kredytu  przed  terminem  określonym  w  umowie, całkowity  koszt  kredytu  ulega  obniżeniu  o  te  koszty,  które  dotyczą  okresu,  o  który  skrócono czas obowiązywania umowy, chociażby konsument poniósł je przed tą spłatą.

2. W przypadku spłaty części kredytu przed terminem określonym w umowie, ust. 1 stosuje się odpowiednio”

Pamiętaj!
Zawsze możesz skorzystać z profesjonalnej pomocy, którą świadczy strona Zwroty z Banku. Sprawdzimy wysokość Twojego roszczenia, odzyskamy kwotę co do złotówki doliczając należne ci odsetki!

W rezultacie cały spór toczy się wokół tego, czy prowizja rozkłada się na cały okres kredytowania, tak jak oprocentowanie, jak uważa RF i UOKiK, czy są pobierane wyłącznie na początku, jak uważa Związek Banków Polskich. Sprawa nie jest wciąż jednoznacznie rozstrzygnięta, faktem jest natomiast, że banki znaczną część obciążenia kredytowego przeniosły z odsetek właśnie na najróżniejsze prowizje.

Dlaczego banki zaczęły pobierać tak wysokie prowizje?

Przede wszystkim od 7 lipca 2005 r. obowiązuje znowelizowana wersja Kodeksu Cywilnego, która nałożyła na banki limit, jeżeli chodzi o odsetki. Od tamtej pory w drodze rozporządzenia określa się nie tylko odsetki ustawowe, ale również tzw. Odsetki maksymalne – co za tym idzie kredyty i pożyczki, nie mogą być udzielane na wyższy procent.

Banki i instytucje finansowe nie chciały jednak zrezygnować tym samym ze swoich zysków i szukały sposobu, jak obejść te przepisy. To właśnie prowizje, ubezpieczenia kredytu i różnorodne opłaty, stały się głównym zabezpieczeniem i źródłem dochodu banków po roku 2005. Tym samym mimo wprowadzenia odsetek maksymalnych, a także później obowiązkowej informacji o RRSO, ten drugi parametr może przekraczać kilkukrotnie, a czasem nawet kilkaset razy odsetki maksymalne! Alior Bank jest jednym z kilku banków w Polsce, które stosowały zabieg zwiększonych marż. Dlatego zwrot prowizji z Alior Banku może w znacznym stopniu zaślinić Twój budżet.

Zwrot prowizji bankowej – Jak odzyskać prowizję bankową?

///

Skoro tu trafiłeś pewnie zajadasz sobie pytanie czy zwrot prowizji bankowej jest możliwy w Twoim przypadku? Często konsumentów straszy się – i słusznie – pożyczkami zaciąganymi w parabankach i innych przedsiębiorstwach pożyczkowych, które nie są bankami. Taka pożyczka często łączy się z wysokim kosztem, odsetkami i prowizjami. Co jeżeli powiem wam, że niejednokrotnie miałem w rękach umowy zawarte nie z podejrzanymi parabankami, a dużymi bankami, gdzie koszty kredytu wynosiły 100% tego, co pożyczono? Teoretycznie odsetki maksymalne w Polsce wynoszą obecnie stosunkowo niewiele, bo 10%. W związku z tym, banki przeniosły ciężar zarabiania na konsumencie z nich, na pozaodsetkowe koszty kredytu – czyli wszelkiego rodzaju prowizje i opłaty.

Koszty pozaodsetkowe – ile mogą wynosić? 

W najbardziej dramatycznych sytuacjach zdarzało się, że prowizja sięgała 50 czy 60 tysięcy złotych! Do tego kilkanaście tysięcy złotych ubezpieczenia i oczywiście odsetki. Zastanawiacie się, jaka musi być kwota, którą chciał pożyczyć konsument, żeby bank tak go obciążył? Milion, dwa? Skądże! W opisywanej sytuacji umowa opiewała na lekko ponad 150 tysięcy złotych – z czego jedną trzecią pożyczonej kwoty bank zarachował sam sobie jako prowizję. Do tego ubezpieczenie za ponad 10 tysięcy i tak oto konsument pożyczył 160 tysięcy, do ręki otrzymał 90 tysięcy. Oczywiście odsetki zostaną mu naliczone od 160.000 złotych. Jak to możliwe? Bank kredytuje koszty kredytu, naliczając od nich odsetki – koszty naliczane od kosztów?

Czy i kiedy prowizja podlega zwrotowi?

W przypadku kredytów konsumenckich od niedawna istnieje możliwość odzyskania części prowizji w kilku sytuacjach. Musi być to jednak umowa o kredyt konsumencki, tzn. taki, który nie przekracza 255.000 złotych. Dodatkowo nie może być on wzięty na poczet działalności gospodarczej, ani pod hipotekę. Kolejnym istotnym punktem jest to, kiedy umowa kredytu została zawarta – musi to być po 18.12.2018 r., gdyż dopiero wtedy zaczęła obowiązywać obecna ustawa o kredycie konsumenckim, która jest podstawą do roszczenia o zwrot prowizji. Jeżeli twój kredyt spełnia powyższe warunki, to dopiero połowa sukcesu. Do pełni szczęścia brakuje jeszcze tego, żeby został spłacony przedwcześnie, albo skonsolidowany. Dlaczego?

Interpretacja art. 49 ustawy o kredycie konsumenckim

Wszystko zaczęło się od wspólnego stanowiska Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumenta oraz Rzecznika Finansowego. Dokonali oni nowej na gruncie polskiego prawa interpretacji art. 49 ustawy o kredycie konsumenckim. Brzmi on następująco:

Art. 49. 1. W przypadku spłaty całości kredytu przed terminem określonym w umowie, całkowity koszt kredytu ulega obniżeniu o te koszty, które dotyczą okresu, o który skrócono czas obowiązywania umowy, chociażby konsument poniósł je przed tą spłatą.

2. W przypadku spłaty części kredytu przed terminem określonym w umowie, ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Ustawa, która swoją drogą jest implementacją prawa unijnego, wyraźnie mówi o całkowitym koszcie kredytu, nie zaś o odsetkach. W związku z tym UOKiK i RF zajęli wspólne stanowisko, że przy wcześniejszej spłacie kredytu, konsumentowi należy się proporcjonalny zwrot prowizji.

Przykład: Prowizja wyniosła 10.000 złotych, umowa była na 10 lat, kredyt został spłacony po pięciu latach. W związku z tym bank powinien zwrócić konsumentowi 5.000 złotych i obniżyć koszt kredytu o odsetki za te lata.

Przykład co prawda jest maksymalnie uproszczony, ale dobrze oddaje ideę nowej interpretacji przepisów. Dlaczego banki przy wcześniejszej spłacie kredytu nie zwracały ich same z siebie? Ponieważ według Związku Banków Polskich, prowizja jest ponoszona na początku umowy, podobnie jak opłaty, za co za tym idzie, dotyczy ona wyłącznie początku umowy, nie całego okresu jej trwania.

Jak wygląda procedura ubiegania się o zwrot prowizji bankowej?

Ubiegając się o zwrot prowizji od banku mamy kilka różnych dróg. Po pierwsze, reklamacja do samego banku, która niestety ma skuteczność (póki co) bliską zerowej. Mimo wszystko warto ją jednak zrobić. Być może akurat nasza sprawa zostanie rozpatrzona pozytywnie i stanie się pewnym precedensem? Dzięki temu udałoby się nam uniknąć drogi sądowej, która jest do reklamacji alternatywą. Dodatkowo złożenie reklamacji pomoże nam przygotować się do drogi sądowej, bowiem zgodnie z art. 10 ustawy o rozpatrywaniu reklamacji i o Rzeczniku Finansowym, bank jest zobowiązany do wskazania merytorycznych podstaw swojej decyzji.

W końcu jak pisał Sun Zi w „Sztuce Wojny”:

Poznanie innych i poznanie siebie to zwycięstwo bez ryzyka. Poznanie otoczenia i poznanie sytuacji to zwycięstwo całkowite.”

Czytaj również: Zwrot prowizji i opłat bankowych – jak to działa?

Próba przedsądowego rozwiązania sporu

Próba przedsądowego rozwiązania sporu jest obowiązkiem, który zgodnie z art. 187 § 1 pkt 3 k.p.c. ciąży na nas, jeżeli chcemy wytoczyć powództwo. Musimy wskazać Sądowi, że staraliśmy się sprawę załatwić polubownie i dopiero porażka tej drogi skłoniła nas do wyjścia na drogę sądową. Reklamacja złożona do banku w której będziesz domagał się zwrotu prowizji bankowej, oprócz tego, że niesie za sobą cenne informacje, wyczerpuje znamiona takiej próby. W związku z tym do pisma procesowego będziemy mogli dołączyć naszą reklamację i odpowiedź banku. Z obecnej praktyki sądów powszechnych wynika, że brak informacji o próbie polubownego rozwiązania sprawy lub uzasadnienie, z czego ten brak wynika, traktowany jest jako brak formalny, a takie pismo jest zwracane do powoda.

Ponadto pismo reklamacyjne będzie miało jeszcze większą moc, jeżeli zawrzemy w nim wezwanie do zapłaty konkretnej kwoty. Jeżeli zależy nam na jak najdłuższym odwlekaniu drogi sądowej, możemy również zasugerować bankowi mediację, jako sposób na rozwiązanie sporu. Takie pismo najlepiej wysłać za potwierdzeniem odbioru. Ważne, żeby zawierało termin, do którego bank ma czas na ustosunkowanie się. W takim razie, jeżeli bank ten termin przekroczy, w uzasadnieniu próby pozasądowego możemy wskazać, że pozwany nie ustosunkował się do wezwania zapłaty czy reklamacji w wyznaczonym terminie.

Inne możliwości pozasądowego rozwiązania sporu

Przede wszystkim Oprócz mediacji, reklamacji i wezwania do zapłaty, istnieją jeszcze dwie możliwości pozasądowego rozwiązania sporu z bankiem. Po pierwsze, możliwość zawezwania banku do próby ugodowej. Jest to stosunkowo tanie i proste postępowanie (opłata wynosi zaledwie 40 złotych) a nawet jeżeli zakończy się fiaskiem, pozwoli dobrze przygotować się do postępowania sądowego i lepiej poznać argumentację banku.

Ostatnią metodą będą negocjacje – należy do nich zatrudnić radcę prawnego bądź adwokata i przy ich pomocy spróbować dojść z bankiem do porozumienia. Negocjacje nie odbywają się przed sądem, w odróżnieniu od próby ugodowej.

Interwencja Rzecznika Finansowego i Prezesa UOKiK

O pomoc można zgłosić się również do Rzecznika Finansowego, przy czym ma to sens wyłącznie w przypadku mniejszych zwrotów. Jeżeli kwota roszczenia wynosi kilkaset złotych, istnieje duża doza prawdopodobieństwa, że banki ustąpią po pierwszym piśmie. Im większa jednak kwota roszczenia, tym mniejsze szanse na odzyskanie pieniędzy tą drogą. Tak naprawdę osobiście odradzałbym udział Rzecznika, jeżeli kwota roszczenia przekracza tysiąc złotych. Banki niechętnie oddają już takie kwoty, a interwencja RF trwa bardzo długo – po prostu stracilibyśmy cenne miesiące. Dodatkowo opinia Rzecznika nigdy nie ma mocy wiążącej – nawet jeżeli w ostatnim piśmie uzna on, że bank powinien pieniądze zwrócić, nie może tego wyegzekwować.

Jeżeli już zależy nam na interwencji Rzecznika bądź UOKiK w naszej sprawie, lepszym rozwiązaniem będzie złożenie do tych organów pisma w trakcie procesu. Rzecznik na wniosek konsumenta może wydać tzw. „istotny pogląd” – podobnie zresztą jak Prezes UOKiK. Sąd co prawda nie ma obowiązku tego poglądu uwzględnić, niemniej w uzasadnieniu musi się do niego odnieść. Można to potraktować jako dodatkowe wsparcie merytoryczne naszego pisma, które zostanie zasilone o nowe argumenty.

Burza zapoczątkowana przez jedno stanowisko trwa w najlepsze

Ponadto oprócz dziesiątek spraw, które toczą się przed sądami w Polsce z powództwa konsumentów bądź firm skupujących takie roszczenia, toczy się jeszcze jedno, na szczeblu unijnym. W jednej ze spraw o zwrot prowizji polski sąd zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej o interpretację art. 49 ustawy o kredycie konsumenckim. Sąd nie był pewny która – czy ta proponowana przez banki, czy przez RF i UOKiK jest poprawna.

W sprawie zabrał już głos Rzecznik Generalny Gerard Hogan. Zaprezentował on Trybunałowi kilka interpretacji krajowych przepisów ze wskazaniem, do której z nich się przychyla. Jeżeli jego zdanie podzieli również TSUE sytuacja zmieni się diametralnie na korzyść konsumentów. Przychylił się on bowiem do interpretacji RF i UOKiK, a nieco upraszczając, interpretacja dokonana przez TSUE będzie już obowiązująca i wiążąca dla polskich sądów.

Czytaj również: TSUE na pomoc klientom o zwrot prowizji z banku – opinia RG w sprawie C-383/18

A gdyby tak po prostu pozwać bank…

Z dużym prawdopodobieństwem sprawa i tak zakończy się jednak przed sądem. W związku z tym najlepiej wynająć profesjonalnego pełnomocnika – sprawy z bankami zwykle są długie i trudne, zwłaszcza dla osoby nieobeznanej z prawem. Co do zasady jednak pomoc wyspecjalizowanego pełnomocnika w takiej sprawie nie jest tania – w związku z tym pojawia się problem dla osób, które mają do banku roszczenie o zwrot prowizji, ale nie mają chwilowo pieniędzy na pomoc prawną. Jako, że rynek nie znosi próżni, powstały na nim instrumenty prawne i finansowe, które pozwalają uzyskać częściowy zwrot prowizji bez kosztów po stronie konsumenta. Dodatkową korzyścią z tego rozwiązania jest fakt, że klient nie ponosi żadnego ryzyka związanego z przegraną sprawą – w normalnej sytuacji musiałby opłacić koszta sądowe strony przeciwnej.

Sprzedaż roszczenia o zwrot prowizji bankowej

W polskim porządku prawnym funkcjonuje od lat umowa zwana cesją. Jest to odpłatne bądź nieodpłatne przeniesienie pewnych praw na drugą osobę. W tym przypadku, możemy przenieść (sprzedać) swoje roszczenie do banku o zwrot prowizji przedsiębiorcy, który zajmuje się tym profesjonalnie. Istnieją różne możliwości – albo podzielenie się prowizją po jej wygraniu, albo też, zwykle za mniejszy procent, sprzedaż całego roszczenia. W tym momencie nie tylko nie potrzebujemy gotówki na wynajęcie profesjonalnego pełnomocnika, ale również otrzymujemy jej nagły zastrzyk. Osobiście polecam Zwroty z Banku, gdyż oferują uczciwe warunki, które są tam ustalane indywidualnie i wysokie, jak na polski rynek, procenty z wygranej dla klientów.

TSUE na pomoc klientom o zwrot prowizji z banku- opinia RG w sprawie C-383/18

//

Zwroty z banku za wcześniejszą spłatę kredytu są coraz bardziej możliwe. Z pomocą polskim konsumentom przyszedł Rzecznik Generalny TSUE, który 23.05.2019 wyraził opinię w sprawie C-383/18.

O co pytał Sąd w Lublinie?

Pytanie prejudycjalne zadał Sąd Rejonowy Lublin-Wschód w Lublinie z siedzibą w Świdniku 11.06.2018 roku. Pytanie to brzmiało:

Czy wykładni przepisu zawartego w art. 16 ust. 1 w związku z art. 3 [lit.] g) [dyrektywy 2008/48] należy dokonywać w ten sposób, że konsument, w przypadku dokonania wcześniejszej spłaty swoich zobowiązań wynikających z umowy o kredyt, uprawniony jest do uzyskania obniżki całkowitego kosztu kredytu, w tym również o koszty, których wysokość nie jest zależna od długości trwania tej umowy o kredyt?

Chodziło o pozwy jakie skierowano przeciwko SKOK-owi im Franciszka Stefczyka, Santander Consumer Bankowi oraz mBankowi.

Co odpowiedział Rzecznik Generalny TSUE Gerard Hogan?

Rzecznik stwierdzał, że konsumentowi należy się zwrot środków związanych nie tylko z długością trwania umowy kredytu, ale wszystkich kosztów. Do kosztów tych możemy zaliczyć choćby prowizję, koszt ubezpieczenia (bez znaczenia jest tu czy ubezpieczenie było na okres roku, a umowa zawarta na 10 lat po czym została spłacona np. po 2 latach). Zdaniem Rzecznika:

Artykuł 16 ust. 1 w związku z art. 3 lit. g) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylającej dyrektywę Rady 87/102/EWG należy interpretować w ten sposób, że w przypadku gdy konsument dokonał przedterminowej spłaty, obniżka, do której jest on uprawniony, może dotyczyć kosztów, których kwota nie jest zależna od długości trwania umowy o kredyt. Jednakże państwo członkowskie nie może ograniczyć tej obniżki – a sąd krajowy nie może tak interpretować przepisów krajowych – tylko do kwoty kosztów zaoszczędzonych przez instytucję kredytową w wyniku przedterminowej spłaty.

Zwrot należy się również w przypadku, gdy środki zostały wydatkowane przez instytucję finansową.

Pełną treść opinii znajdziesz tutaj

Co to oznacza dla banków i kredytobiorców

Po bankach nie spodziewałbym się festiwalu dobrowolnych zwrotów prowizji i kosztów. Z kilku powodów. Po pierwsze to jest dopiero opinia Rzecznika Generalnego (C-383/18) a nie orzeczenie TSUE. Na ostateczne rozstrzygnięcie przyjdzie nam poczekać jeszcze od 4-6 miesięcy. Po drugie (analogicznie do tzw. polisolokat) bankom i firmom to się zwyczajnie nie opłaca. Polacy nie ruszą masowo do sądu, a ci którzy pójdą będą musieli powalczyć co może odstraszyć pozostałych. Ostatecznie po trzecie w polskich sądach orzecznictwo (nawet po pozytywnym wyroku TSUE) będzie się jeszcze przez jakiś czas kształtowało.

Co do kredytobiorców to opinia ma bardzo pozytywny wydźwięk. Oczywiście, tak jak pisałem wcześniej, musimy poczekać jeszcze na wyrok TSUE w tej sprawie. Jednak nie spodziewam się jakiś wielkich zmian, które odbiegałyby od opinii rzecznika.

Łatwiej będzie dochodzić swoich roszczeń przed polskimi sądami

Chcesz dowiedzieć się więcej o zwrotach prowizji bankowych…

Jak dochodzić roszczeń przed sądem?

Oczywiście można złożyć pozew samemu i przeprowadzić całe postępowanie przed sądem.

Można też skorzystać z pomocy profesjonalistów.

Jak to w życiu bywa pierwszy sposób jest tańszy, ale może okazać się mało skuteczny. Drugi droższy ale zwiększymy swoje szanse na sukces.

Jeżeli jesteś zainteresowany tym drugim sposobem napisz do mnie, a po analizie twojej sprawy zaproponuję Ci warunki współpracy.

Jeżeli jesteś zainteresowany skontaktuj się ze mną poprzez kontakt lub bezpośrednio na [email protected]

Zwrot prowizji i opłat bankowych – jak to działa

///

Przyszedł czas, aby omówić jeden ciekawy temat. Jak uzyskać zwrot prowizji z banku lub od pożyczkodawcy w sytuacji, kiedy wcześniej spłaciłeś lub skonsolidowałeś kredyt? Postaram się odpowiedzieć na to pytanie i złożę pewną propozycję…

Zwrot prowizji i opłat bankowych – kiedy może Ci się należeć?

Żeby kwalifikować się do zwrotu dodatkowych opłat i prowizji trzeba spełnić trzy  warunki. Wynikają one stricte z ustawy o kredycie konsumenckim.

  1. Musi to być kredyt konsumencki. Co to właściwie oznacza? W skrócie kwota Twojego kredytu nie może przekraczać 255 000 zł, nie może być to kredyt hipoteczny i  nie może być udzielony w ramach działalności gospodarczej, którą prowadzisz.
  2. Musi nastąpić wcześniejsza spłata kredytu lub pożyczki. Jeżeli spłacisz wcześniej kredyt lub pożyczkę należy Ci się proporcjonalny zwrot poniesionych opłat.
  3. Twój kredyt był wzięty po 18.12.2011. A dlaczego? W tym dniu weszła w życie ustawa.

Zwrot opłat bankowych – zwrot prowizji, opłat, ubezpieczenia w świetle prawa

Cała sprawa rozbija się o jeden przepis inkorporowany z dyrektywy 2008/48/WE art.16 punkt 1 do naszych przepisów, a mianowicie do ustawy o kredycie konsumenckim art.49.
W dyrektywie czytamy:

„1.   Konsument ma prawo w każdym czasie spłacić w całości lub w części swoje zobowiązania wynikające z umowy o kredyt. W takich przypadkach jest on uprawniony do uzyskania obniżki całkowitego kosztu kredytu, na którą składają się odsetki i koszty przypadające na pozostały okres obowiązywania umowy.”

Ustawa o kredycie konsumenckim art. 49

W art. 49: 

„1. W przypadku spłaty całości kredytu przed terminem określonym w umowie, całkowity koszt kredytu ulega obniżeniu o te koszty, które dotyczą okresu, o który skrócono czas obowiązywania umowy, chociażby konsument poniósł je przed tą spłatą.”

Jednakże, jak to często z prawem bywa chodzi  o interpretację tego „co autor miał na myśli”. Czyli czy prowizję od kredytu możemy zaliczyć do kosztu, który przypada na cały okres obowiązywania umowy?

Z jednej strony mamy „Stanowisko Rzecznika Finansowego o Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w sprawie interpretacji art. 49 ustawy o kredycie konsumenckim” z dnia 16 maja 2016 roku z drugiej odpowiedz prezesa ZBP  z dnia 2 czerwca 2016. Jak łatwo się domyśleć Rzecznik i prezes UOKiK stanęli po stronie konsumenta prezes Związków Banków Polskich  Pan Krzysztof Pietraszkiewicz wręcz przeciwnie.

Spór o interpretację przepisu art. 16 UKK – co z tego wynika?

A więc banki i pożyczkodawcy nie chcą zwracać prowizji bankowych, ale czy muszą? Otóż nie. Jeżeli złożyłeś już reklamację do banku to pewnie dowiedziałeś się, że banki nie przychylają się do interpretacji RzF i prezesa UOKiK. Przyczyna jest prosta, żaden pożyczkodawca nie chce się rozstać z dość pokaźnymi kwotami. Tym bardziej, że od dłuższego czasu prowizja przestała spełniać rolę wynagrodzenia pośrednika i opłaty przygotowawczej, a zaczęła zastępować marże i zabezpieczenie od bardziej ryzykowanych kredytów. Co w związku z tym możesz zrobić?

Jedyny sposób na odzyskanie prowizji i opłat z banku

Podsumowując napisałeś już reklamacje i być może korespondowałeś z Rzecznikiem Finansowym i nic. Bank dalej nie zwrócił Twojej prowizji. Prawda jest taka, że nie ma innej drogi do odzyskania pieniędzy niż pozew. Niestety spawy te nie są 100%,  więc nie możesz być pewien, że wygrasz. Ponosisz ryzyko, bo musisz zainwestować w opłatę od pozwu, czasami w prawnika no i jeżeli przegrasz to czeka Ciebie opłacenie kosztów zastępstwa procesowego pełnomocniczka banku. Trochę patowa sytuacja, prawda?

Pojawia się potrzeba jest odpowiedź rynku

Ok. A jeżeli powiem Ci, że zajmę się Twoją sprawą, a ty nie pokryjesz żadnych kosztów nawet jeżeli przegramy sprawę?  Analizuję sprawę, kontaktuję się z bankiem, organizuję prawników, pokrywam koszty sprawy. Jeżeli wygramy to płacisz procent od wygranej.

Podsumowując: Niczym nie ryzykujesz – możesz tylko zyskać.

Jeżeli jesteś zainteresowany skontaktuj się ze mną poprzez kontakt lub bezpośrednio na [email protected]