Prokura, a właściwie Prokura Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we Wrocławiu, bo tak brzmi ich pełna nazwa, zajmuje się właśnie sekurytyzacją. Dla laika słowo to brzmi z pewnością zawile, tajemniczo, może złowrogo – zwłaszcza, że kiedy przychodzi pismo z Prokury, może oznaczać to tylko jedno – domagają się od nas pieniędzy. Bardzo często pojawiają się więc pytania: Jakim cudem jakaś Prokura domaga się moich pieniędzy, skoro nigdy od nich nic nie pożyczałem? Nigdy nie podpisałem umowy z żadną Prokurą, czego ode mnie chcą? Jak mogę się bronić?
Tu zasadniczo dochodzimy do sedna sprawy czyli tego, czym Prokura jest i czym się zajmuje. Jednak jest to na tyle zawiłe, że słownikowa definicja raczej nie wiele pomoże:
Sekurytyzacja – technika refinansowania, w ramach której pula aktywów wraz z generowanymi przez nie strumieniami gotówkowymi zostaje wyizolowana z bilansu banku w formie podmiotu specjalnego przeznaczenia, który dokonuje refinansowania poprzez emisję papierów wartościowych.
Mówiąc jednak językiem ludzkim, chodzi po prostu o skupowanie „długów” a konkretniej roszczeń w stosunku do dłużników. Roszczenie to właśnie prawne „domaganie się” zwrotu pieniędzy. Dlaczego banki i parabanki często sprzedają swoje roszczenia? Po prostu bardziej im się to opłaca.
Potrzebujesz pomocy w sprawach z Krukiem lub Prokurą przejdź do kontaktu i opisz swój problem
Czym właściwie jest Prokura?
Prokura NSFIZ jest obsługiwana przez dwa podmioty i to z nimi w pierwszej kolejności będziecie mieli do czynienia. Pierwszą z nich jest firma windykacyjna Kruk S.A. właściciel Prokury i lider na polskim rynku handlu wierzytelnościami, drugim zaś Kancelaria Prawna Raven P. Krupa, sp. k. Kruk jako ogromna grupa kapitałowa posiada liczne, mniejsze i bardziej wyspecjalizowane podmioty. Nie powinna nas dziwić sytuacja, w której pożyczkę bierzemy w banku, windykuje i wydzwania do nas Kruk, przesyłka przyjdzie z kancelarii Raven, a pozywać nas będzie Prokura – ręka rękę myje, a w tym przypadku to wręcz palce jednej gigantycznej dłoni.
Prokura kupiła moje długi – co dalej?
Prokura skupuje długi za pomocą umów cesji. Zwykle dzieje się to we wielomilionowych czy nawet miliardowych transzach, za ułamek ich wartości. Banki i parabanki chętnie pozbywają się roszczeń w stosunku do osób, które przestały płacić długi, których dług się przedawnił, albo nie posiadają majątku. Wyegzekwowanie od nich pieniędzy często jest trudne, czasochłonne i kosztowne. Wtedy właśnie do akcji wkracza Prokura. Odzyskanie pieniędzy nawet od jednego na dziesięciu dłużników będzie już dla nich dochodowym przedsięwzięciem – zwykle dług jest sprzedawany za 5-15% jego „wartości”.
Po odkupieniu długu kancelaria Raven najczęściej przygotowuje pozew i w imieniu Prokury domaga się wydania przez sąd Nakazu Zapłaty. Sądy nie zawsze, ale jednak dość często takie nakazy wydają. Wówczas mamy dwa tygodnie na wniesienie sprzeciwu od daty, w której taki nakaz zostanie nam doręczony. Czy i dlaczego warto wnieść taki sprzeciw? Co w nim zawrzeć? Spieszę z wyjaśnieniem.
Sprzeciw od nakazu zapłaty przeciwko Prokurze
Co powinien zawierać skuteczny sprzeciw od nakazu zapłaty? Generalnie na tym etapie najlepiej swoje zarzuty sformułować szeroko, żeby nie krępowały nam rąk w przyszłości. Tym samym najlepiej podnieść, że roszczenie nie istnieje, nie zostało udowodnione co do wysokości, zasadności, że Prokura nie ma legitymacji czynnej, a nawet jeżeli roszczenie istnieje a Prokura może go dochodzić, to samo w sobie nie jest wymagalne. Do tego asekuracyjnie warto zgłosić zarzut przedawnienia roszczenia.
Pewnie sporym zaskoczeniem będzie dla Was, że zarzuty te nie są podnoszone tak ot tak, a rzeczywiście Prokura potrafi mieć problem z tak podstawową rzeczą jak udowodnienie, że jakiekolwiek roszczenie istnieje.
Jak i jakie zarzuty podnosić?
Bardzo częstym błędem ze strony Prokury jest niedołączenie oryginalnej umowy do pozwu. Co z tego, że pokażą cesję jakiejś wierzytelności, skoro nie udowodnili, że ta wierzytelność w ogóle powstała? Bywa bowiem tak, że Prokura takiej umowy nie posiada – wtedy z pewnością otrzymujemy bardzo mocny argument, by nic im nie zapłacić. W drugą stronę jednak nie jest tak prosto, tj. posiadanie przez Prokurę oryginalnej umowy, np. z bankiem, jeszcze nas nie pogrąża. Często bowiem przez to, jak wiele roszczeń kupują na raz, mają problem z udowodnieniem, że cesja dotyczy akurat tego długu.
Pokazują wówczas niepełne umowy cesji, wyciągi, pojawiają się braki w załącznikach, część umowy zakrywają powołując się na tajemnice handlową. Warto to podnieść – nie wiemy, co kryje się za zasłoniętą częścią i czy nie dotyczy to również nas. Poza tym prawo do posługiwania się wyciągami zamiast oryginałów jest przyznawane w drodze wyjątku, nie jako reguła. Co do zasady fundusz powinien przedstawiać oryginał kompletnej umowy cesji, czego nigdy nie robi.
Nieskuteczne wypowiedzenie, brak jakichkolwiek wyliczeń
Innym argumentem, który często okazuje się przydatny, jest nieskuteczne wypowiedzenie umowy przez wierzyciela pierwotnego. To na Prokurze bowiem spoczywa ciężar udowodnienia, że wypowiedzenie umowy zostało nam doręczone. Doręczone! Nie sporządzone przez nich, nie nadane, ale doręczone. Oznacza to, że doręczenia nie dowodzi chociażby samo sporządzone pismo załączone do pozwu, dowód jego nadania, a dopiero dowód jego doręczenia – a tym ostatnim Prokura często nie dysponuje.
Jeżeli nie otrzymali takiego dokumentu od wierzyciela pierwotnego – są bezradni. Nawet jeżeli Sąd przychyli się do ich twierdzenia, że wierzytelność istnieje i została skutecznie kupiona przez Prokurę, to nie jest ona jeszcze wymagalna, tj. nie można jej jeszcze dochodzić przed Sądem.
Nawet jeżeli zaś udowodnią, że wierzytelność istnieje, jest wymagalna i mają legitymację czynną do jej dochodzenia, to cóż – nie potrafią wykazać ile tak naprawdę im się należy.
No dobrze, jest dług – ale jaki?
Co ciekawe największe problemy tego typu funduszom sprawia wyliczenie, ile właściwie jesteśmy im winni. Trudno zresztą nawet mówić o wyliczeniu – zwykle w pozwie jest to po prostu informacja – jesteś nam dłużny tyle i tyle, bo tak. Tymczasem wyliczenie powinno być szczegółowe, przewidywać wszystkie poczynione na rzecz wierzyciela pierwotnego wpłaty z uwzględnieniem, czy były one na rzecz należności głównej czy odsetek etc. Tak samo odsetki – wyliczenie powinno zawierać tabelę, która obrazowałaby ile odsetek zostało naliczone od danej podstawy w danym miesiącu.
Z pewnością byłoby to trudne przy tak masowej skali działalności. Fundusze takie jak Prokura, Ultimo czy Baltic Obligo skupują pakiety zawierające dziesiątki tysięcy takich długów jak nasz za milionowe sumy (które i tak stanowią ułamek ich „wartości”).
Umowa i dług pierwotny również mają znaczenie
Nie bez znaczenia przy tym jest to, od kogo i jaki dług kupiła Prokura. Dawniej zajmowali się głównie skupowaniem długów przedawnionych. Liczyli na bierność dłużnika, który jeżeli nic nie zrobił, trafiał pod nóż komornika i płacił, chociaż nie musiał. Obecnie to się zmieniło – i chociaż wciąż warto dla zasady i z ostrożności procesowej podnosić zarzut przedawnienia długu, to najczęściej jest on już bezzasadny.
Natomiast warto przyjrzeć się temu, co na dług się składa. Jeżeli dług został odkupiony przykładowo od parabanku, który nałożył horrendalną prowizję, jest spora szansa, że gdy wszystko inne zawiedzie, uda się chociaż dług ograniczyć do rzeczywiście otrzymanej przez nas kwoty.
Prokura – nie taki diabeł straszny
Po otrzymaniu nakazu zapłaty z pouczeniem i załącznikami, gdzie w pozwie widnieje długa i groźnie brzmiąca nazwa Prokury, wiele osób od razu decyduje się nie podejmować walki – błąd. Przez skalę swojego działania fundusze takie jak ten częstokroć popełniają błędy, które pozwalają skutecznie się bronić. Warto zaznajomić się więc z tym, co załączono do pozwu, jakie dowody przedstawiono i co właściwie one znaczą. Dla doświadczonego oka załączniki mogą powiedzieć więcej niż sama treść pozwu – która jest produkowana najczęściej wręcz „taśmowo”.
Pamiętajmy, że zgodnie z ogólną zasadą prawa cywilnego wyrażoną w art. 6 Kodeksu Cywilnego, ciężar dowodzenia spoczywa na tym, kto z danego twierdzenia wywodzi skutki prawne. Oznacza to, że długu nie można domniemywać, ani Prokura nie może oczekiwać, że będziemy działać na jej rzecz. Powinniśmy więc być niezwykle skrupulatni w weryfikowaniu tego, ile faktycznie udało im się udowodnić (nie uprawdopodobnić!) a na ile jest to puste straszenie osób, które na prawie i finansach często po prostu się nie znają.
Garść doświadczeń
To właśnie przez tego typu problemy jak opisane wyżej, Prokura często wycofuje swój pozew po skutecznym i trafnie sformułowanym sprzeciwie i sprawa kończy się jeszcze w przedbiegach. To pokazuje, jak słabe prawo do naszych pieniędzy często mają takie fundusze. Dlatego najgorszym co możemy zrobić, jest nic nie robić. Przy kompletnie pasywnej postawie sprawa na pewno skończy się komornikiem, kosztami sądowymi i długoletnim spłacaniem długu – który prawdopodobnie został zawyżony i źle przeliczony przez Prokurę.
Dostałeś nakaz zapłaty lub pozew z sądu. Chcesz wiedzieć czy masz szanse na skuteczną obronę w sądzie? Zapraszam do skorzystania z bezpłatnej analizy sprawy.
Napisz do mnie na kontakt
Posty, które mogą Ciebie również zainteresować
